آدلف هیتلر

آدولف هیتلر (زاده 20 آوریل، 1889 در امپراتوری اتریش مجارستان – درگذشته 30 آوریل، 1945 در برلین) رهبر حزب ملی سوسیالیست کارگران آلمان بود. او بین سالهای 1933 تا 1945 صدراعظم آلمان، و از سال 1934 به بعد، هم زمان در مقام پیشوای رایش بزرگ آلمان حکومت کرد.

هیتلر به عنوان یک کهنه‌سرباز نشان ‌دار جنگ جهانی اول، در سال 1920 میلادی به حزب نازی پیوست و در سال 1921 به ریاست آن رسید. او پس از زندانی شدن به خاطر شرکت در کودتای نافرجام در سال 1923، با ترویج ایده‌ های ناسیونالیستی، ضد کمونیستی و یهودی ستیزی و ایراد سخنرانیهای پرشور، حامیان بسیاری در سطح کشور آلمان به دست آورد. هیتلر در سال 1933 به مقام صدراعظمی رسید. مجموعة ارتشی- صنعتی آلمان توانست قوای تحلیل رفته این کشور را ترمیم و آن را تبدیل به یکی از قدرت ‌های برتر اروپا در زمان خود نماید. هیتلر سیاست خارجی خود را با هدف تصرف فضای حیاتی بیشتر دنبال نمود و یکی از دلایل اولیه و عمده وقوع جنگ جهانی دوم تهاجم به لهستان در سال 1939 توسط او بود که در نتیجه بریتانیا و فرانسه به آلمان اعلام جنگ کردند. جنگی که بین دو قدرت محور و متفقین درگرفت و در طی این مدت اروپا و همچنین سایر نقاط دنیا شاهد ویرانی‌ها و تلفات بسیار بود.

اگرچه در عرض سه سال، آلمان و نیروهای محور بیشتر مناطق اروپا، بخش های بزرگی از آفریقا، شرق آسیا و اقیانوسیه را اشغال نمودند اما نیروهای متفقین از سال 1942 به بعد، از آنان پیشی گرفته و در سال 1945 رایش بزرگ آلمان را از هر سو احاطه نمودند. گفته میشود وی در همان سال و در هنگام نبرد برلین، به ضرب گلوله خودکشی نمود.

آدولف هیتلر رهبر رایش سوم در شامگاه 30 آوریل 1945 به زندگی خود پایان داد. هیتلر در زمان مرگ تنها ۵۶ سال داشت. هیتلر ۳۶ ساعت قبل از مرگش با معشوقه خود، اوا براون که از زمان شروع فعالیت در حزب نازی با او در یک عکاسی که مشتری آنجا بود آشنا شده بود پیمان زناشویی بست و با اینکه خبر نفوذ نیروهای متفقین تأئید شده بود، هیتلر در آخرین ساعات عمرش با « اوا براون» در 29 آوریل 1945 ازدواج کرد و هنگام خودکشی نیز اوا همراه وی همزمان دست به خودکشی و اوا براون با شکستن کپسول سیانور و هیتلر نیز با سیانور و شلیک هم ‌زمان گلوله تپانچه به سرش دست به خودکشی زدند. پیکر بی جان آن دو را دکتر گوبلز و سایرین که در سنگر بودند به بیرون بردند و به خواست خود هیتلر سوزانده شد.

از هنگام مرگ آدولف هیتلر کتابهای بسیاری درباره او به ‌ویژه با شروع هزاره جدید نگاشته شده. برخلاف  جنگ جهانی اول که دولتمردان و حکام مختلفی مسئول شروع آن شناخته شده‌اند، هیتلر به طور عمده و به تنهایی مسبب آغاز جنگ جهانی دوم معرفی می‌شود. نمایش صلیب شکسته نازی یا دیگر نمادهای نازی در آلمان ممنوع است.

با وجود محکومیتی که توسط بسیاری از شخصیت‌های ملی علیه هیتلر صورت گرفت، نمونه‌هایی از افرادی که به میراث هیتلر الفاظی بی طرفانه نسبت داده‌اند و یا به طرفداری از آن برخاسته‌اند نیز به ویژه در جنوب آمریکا و بخش‌هایی از آسیا وجود داشته ‌است. در سال ۱۹۵۳، رئیس جمهور پیشین مصر انور سادات نوشتاری مبنی بر طرفداری از هیتلر به رشتهٔ تحریر درآورده‌است. لوویس فارخان به او نسبت « مرد بسیار بزرگ » داده‌ بود. بال تاکرای رهبر جناح راست حزب شیوسنا، در ایالت ماهاراشترای هند در سال 1995 نشان داد که یکی از تحسین کننده‌ های هیتلر است. لئون دگرله فرمانده لژیون اس اس در بلژیک در کتابی که در سال 1985 از وی به چاپ رسید، مدعی شد که نفرت موجود علیه هیتلر توسط سرمایه‌داران و مطبوعات خلق شده و علت آن را مسیر حرکت هیتلر در برخورد با  « مصالح سرمایه‌داری کلان » دانست.

« اوا براون »، معشوقه آدولف هیتلر و برای مدتی کوتاه همسر او بود. آدولف هیتلر، از مشروبات الکلی استفاده نمی‌کرد و سیگار نمی‌کشید. او هم ‌چنین گیاه خوار بود و از خوردن غذاهای حاوی گوشت حیوانات پرهیز می‌کرد. آدولف هیتلر به موسیق ریشارد واگنری، آهنگساز آلمانی « عشق می‌ورزید ».

 

با قلم

محرم سعیدی